Selamun aleyküm
Dün, uzun zamandır yapmayı istediğim bir şeyi denedim. Snowboard denemek istedim. Daha önce paten, motor, kayak, buz pateni gibi denge gerektiren şeyleri denemiştim ama snowboard tahtasını giyince içimde acayip bir korku oluştu.
Eğitim almaya karar verdim ve eğitmen düz bir alanda benim o gelmeden denediğim şeyleri gösterdi sonra aşağıya ineceğiz dedi. Ben yeterli değilim dedim o öyle olsaydı indirmezdim diyince mecbur korkularımla yüzleşmem gerekti. Sonra eğitmen şöyle bir cümle kullandı bu yaşına kadar ne kadar korkun varsa hepsi şimdi gün yüzüne çıkacak dedi. Ve gerçekten öyle oldu kaymaya başlayınca hemen pes edip kendimi güvenli bulduğum bir alana atıyordum. Sonra tekrar kalkıp yolun dikliğini görüp korkuyor biraz daha kayıp tekrar pes ediyordum.
Sonra bir süre böyle devam etti aşağı kadar korka korka indim ama hala kaymaya dair içimdeki o şeyi atamamıştım.O an kendime şunu söyledim, tamam düşme korkumu yendim. Ama ya hızlanırsam? Ya duramazsam? Ya kontrolü kaybedersem?
Tekrar çıktık ki eğitmen defalarca şunu söyledi kayabiliyorsun yeteneğin var fakat korkun gözlerinden okunuyor. O defalarca yapabileceğimi söylüyor ben içimden defalarca yapamayacağımı söylüyorum sanki.
O an anladım ki bu yaşıma kadar ben böyle yaşamışım. Hiçbir şeyde risk almamışım, kendime güvenmemişim, yapabileceğime ihtimal vermemişim. Tabiki başardığım birçok şey Allah’ın bir lütfu onu kendim yaptım diyemem ama burda bahsettiğim şey kendime güvenmemem.
Müslüman cesur olur. O pist zaten acemi pisti ve o alan benim gibilere ayrılmış. Neden bu kadar adım atmakta zorlanıyorum. Neden bu kadar önyargılıyım. Sebepleri düşününce defalarca kez düşme hatıram olduğu ilk aklıma gelen oldu. Sonra kendi kendime koyduğum sınırlar, kontrolcülük, mükemmelliyetçilik yüzünden kendimi hırpalamam, çocukkenki yetiştirilme şeklime kadar birçok şey aklıma geldi. Ve gerçekten bu spor kendime dair birçok şeyi öğrendiğim bir ayna oldu. Hayatımda ne kadar katı kalıplarla yaşadığımı, her şeyi kontrol etmeye çalışırken aslında kendimi ne kadar kısıtladığımı gösterdi. Belki tıpkı bir kozanın içindeki kelebek gibi bu kabuğu kırıp gerekiyor. Belki de o zaman gerçekten çok rahatlayacağım. İnşallah bu farkındalık en yakın zamanda kozamdan çıkmama vesile olur.
Snowboard denemek gerçekten cesaret isteyen bir adım, tebrik ederim. Korkularınla yüzleşmek ve bunları aşmaya çalışmak büyük bir başarı. Eğitmenin desteği ve cesaretlendirmesi, seni daha da motive etmiş gibi görünüyor. Peki, bu deneyim hayatının diğer alanlarında da korkularınla yüzleşmeni sağlayacak mı?
Öncelikle yorumunuz için teşekkür ederim. Eksiklerimi keşfetmek benim için oldukça önemli. Çünkü bu genelde tek bir alandaki eksiklik gibi görünsede hayatımın merkezinden gelen bir durum olduğunu düşünüyorum. Sadece o alanda ortaya çıkmış olabilir. Bu yüzden yaşamımda bu yönümü telafi etmeye yönelik oluyor.