Sevgili kuzum, dün 3 yaşına girdin. Sana olan sevgimi nasıl anlatsam bilemiyorum? Sana olan sevgimi sende anne olunca anlarsın sanırım. Çünkü sevgimi doğum günü partilerine sıkıştırmak istemedim ben. Sevgimi sana daha çok oyuncak alarak göstermedim ben, sevgimi sana telefon, tablet, televizyonla göstermediğim için beni anlayamazsın. İlerde sende anne olduğunda bu yolu tercih edersen anlarsın beni. Sevgi o kadar güçlü bir şey ki sana bunları yapmadığım için çok yoruluyorum, tükendiğimi hissediyorum, sınırlarımı zorlayıp aynı bir salyangoz gibi kabımı bırakıyorum bazen, bazen de hayatı sorguluyorum kabuğuma çekilip, gözyaşlarımı akıtarak dua ediyorum yardım istiyorum Rabbimizden. Ama bana bunları yaptıran senin sevgin güzel kızım. Senin fıtratını bozmamak için mücadele veriyorum. Her alandan savaşıyorum. Mutfak cephesinde bir savaşım var, arkadaş/komşu/akraba cephesinde bir savaşım var, giyim cephesinde bir savaşım var, sosyal medya cephesinde bir savaşım var. Anlayacağın güzel kızım her alanda bir savaş içerisindeyim. En iyisini ister bütün anneler yavruları için ben de senin fıtratına uygun olanına bakıyorum zeytin gözlüm. Bir anne için en büyük mutluluklardan birisi evladının onu yetiştirme şeklinden memnuniyetini dile getirmesi olurdu heralde. Umarım sende ilerde benim seçtiğim yolu tebrik edersin. Şu an ben sana bir tane topitop birde telefondan bir oyun açsam biliyorum ki çok mutlu olursun. Ama ben şeker senin serotonin hormonunu tetiklediği için mutlu olmanı değil gerçekten mutlu olacak şeyler yaşadığında mutlu olmanı isterim. Kaygını endişeni eline telefon alarak bastırmanı değil gerçekten bunların üstüne giderek çözüm yolları aramanı isterim. Bu seni daha da güçlü bir müslüman yapacaktır. Kısacası senin ilerde bu şekilde bağımlılıkların olmadan daha da mutlu olacağını düşünüyorum. Sadece bununla da sınırlı değil. Yanlış gördüğüm her bir davranışı da senden uzak tutmaya çalışıyorum. Bilmiyorum başarılı olabilecek miyim.
Rabbim beni ve bu zorluğa baş koyan tüm kardeşlerimi muvaffak etsin.