İnsanların gözünün içine baka baka dolandıranlara yaz.
Ufacık meseleleri dev gibi görüp de esas büyük parçayı fark etmeyenlere yaz.
Zorluklara rağmen çabaladığını görmeyip seni rehavete sürükleyenlere yaz.
Birbirine omuz vermek, saf kalmak varken;
birbirinin üstüne basarak yükselmeye çalışanları gördüğün için yaz.
Bebek ağlasa da, ev işleri biriksede niyetini al, “Bismillah” de yeniden.
Yaz… Kendine yaz, en çok da kendine.
Anlam veremediğin, “Bu nasıl olur?” dediğin şeyleri yaz.
Yaz ki, içinde biriken çözülmez düğümler gevşesin.
Yaz ki, rahatla.
Çünkü sen böylesin.
Konuşarak değil, yazarak anlatırsın.
Kelimelerin senin nefesin, satırlar senin sığınağın olur.
O halde vira Bismillah 🙂